Op Twitter deed ik een oproep met de vraag of er nog mensen waren die een fiets over hadden. Voor de Afghaanse evacuees in Huis ter Heide organiseren we samen met vrijwilligers fietslessen. Naast wat likes en retweets, kwam er één reactie die mij raakte. Ene Alexandra schreef: ‘Liever niet.. gaan ze fietsen naar dorp/stad op rooftocht…hou ze op de AZC binnen de hekken…veiliger voor Nederlanders…’ Een pijnlijke reactie die ik lastig los kon laten.
Als sociaal werker voor MeanderOmnium spreek ik geregeld verschillende bewoners van de noodopvang. Ik tref daar veel dankbaarheid, mensen die willen helpen waar ze kunnen en ontzettend leergierig zijn. Tegelijk hoor ik ook veel verschillende schrijnende verhalen. De collectieve paniek op de luchthaven van Kabul staat nog scherp op het netvlies van velen. Er zijn grote zorgen over familieleden die nog in Afghanistan zitten. Als ik daar rondloop en mensen spreek, zijn het opeens geen getallen meer. Geen abstracte, afstandelijke groepen waarover je hoort op het nieuws. Geen gezichtloze problemen die ‘onze woningen komen inpikken’. Het zijn mensen zoals ik. Op zoek naar een veilig thuis. Net zoals ik. Al dat persoonlijke leed van honderden individuen met een eigen verhaal, de negatieve reacties die mensen afstandelijk posten op sociale media, de uitzichtloosheid van de situatie in Afghanistan. Het maakt dat ik soms de neiging heb om het geloof in de mensheid wat te verliezen.
Vanuit mijn rol als sociaal werker, zie ik echter ook de andere kant. Ik zie een ongelooflijk grote bereidheid om te helpen bij de bewoners van Zeist. Mensen die vanuit hun hart tijd willen vrij maken om mensen te helpen met taal. Enthousiaste vrijwilligers en verenigingen die willen helpen met kinderactiviteiten, sport of het opzetten van fietslessen. Het aanbod is zo groot, dat we niet eens alles gelijk kunnen inzetten. Ik ben er compleet door overweldigd. Die grote welwillendheid om te helpen, herstelt dat geloof in de mensheid weer.
Ik heb het voorrecht te mogen werken bij een organisatie waar vele levensovertuigingen en geloven met elkaar samenwerken. Vanuit mijn eigen christelijke overtuiging, geloof ik dat je mensen in nood altijd moet helpen. Juist als je ze zou categoriseren als buitenstaander, kwetsbaar of zelfs als je vijand. Het bekende verhaal van de Barmhartige Samaritaan is hierin voor mij een belangrijke leidraad. Als iemand voor je deur staat en om hulp vraagt, dan sta je voor diegene klaar. Het is hartverwarmend om te zien dat zoveel mensen in de regio Zeist die visie delen. En het niet alleen laten bij een gedachte, maar het praktisch maken en zich willen inzetten. Dank daarvoor!
Wil je ook helpen? Stuur dan een mailtje naar welkominzeist@meanderomnium.nl!