Eef vertelt over zijn vrijwilligerswerk. Een aantal uren per week vervoert hij Zeistenaren met de belbus.

"Vandaag moet ik vroeger op pad dan gewoonlijk. Meestal begin ik zo rond half negen te rijden,maar vandaag moet ik al om kwart over acht bij de klant zijn, lees ik in het mailtje van gisterenmiddag. Ik slinger op de fiets door het centrum, via de Oude Arnhemseweg naar ‘t Noorderpunt, want daar staan ze, de Belbussen van MeanderOmnium. Ik krijg de route van die ochtend overhandigd en ga met de bus op pad, deze keer zonder bijrijder.

Ruim twee jaar geleden, toen ik kon stoppen met werken en thuis was uitgeschilderd ben ik op zoek gegaan naar een zinvolle invulling van mijn tijd. Via via kwam ik bij de Vrijwilligerscentrale terecht. Bladerend door hun mappen met allerlei vrijwilligerswerk viel mijn oog op Vrijwillig Chauffeur bij de Belbus van MeanderOmnium. Ik kon al snel aan de slag als bestuurder maar werd eerst ingewerkt door collega chauffeurs. Ik werd vertrouwd gemaakt met de administratieve zaken, tanken met de bus, het tasje in de kluis. Daarna volgde een rijtest door Verkeersschool Van Drie. Dat bleek gelukkig geen probleem. Die rijtest wordt overigens elk jaar herhaald, samen met een instructieavond theorie.

"Ik zocht een zinvolle invulling van mijn vrije tijd".

Ik moet een aantal cliënten van Vitras thuis ophalen en brengen naar de locatie van hun dagbesteding. De meesten van deze senioren hebben een lichte vorm van dementie en vinden bij Vitras, en bij Warande voor de wat zwaardere gevallen, een liefdevolle opvang. De cursus Samen Dementie Vriendelijk is dus aan de vrijwilligers van de Belbus goed besteed!

Er zitten al drie mensen in de bus als ik bij een meneer voor de deur sta. Hij woont alleen in een groot huis en krijgt natuurlijk wel thuishulp. Ik bel aan maar er wordt niet open gedaan. Ik hoor wel een hoop gestommel en misschien zelfs gevloek en bel nog een keer. Waarachtig, hij doet open. Hij staat nog op sokken met één schoen in de hand. De veter is eruit. Ik help hem in de schoen en ga op zoek naar de andere. Die staat in de keuken. Nu kunnen we vertrekken.

We komen bij de dagopvang aan en ik help de cliënten uit de bus. En pas dan valt het me op: de zool van de schoen van meneer hangt half los en bungelt naar beneden als hij via de treeplank van de zijdeur uitstapt. Wat een halve zool ben ik geweest zeg, om dat niet te zien!"